Δε θα κρύψω ότι έχω αντιγράψει κινήσεις του μέσα στο γήπεδο, ενώ συχνά διαβάζω δηλώσεις και συνεντεύξεις του για να καταλάβω πως σκέφτεται έξω από τις τέσσερις γραμμές.

Αρχές Ιουλίου του 2020 έγραψε ιστορία με τη συμμετοχή του στο Γιουβέντους - Τορίνο καθώς έφτασε τα 648 ματς στην καριέρα του στην Serie A και έγινε ρέκορντμαν συμμετοχών αφήνοντας 2o τον Πάολο Μαλντίνι. Βέβαια, σε αυτό το σημείο θα σταθώ και στον προπονητή του. Ο Μαουρίτσιο Σάρι σεβάστηκε αυτή την μακρόχρονη πορεία και έδωσε στον 42χρονο γκολκίπερ φανέλα βασικού ώστε να είναι ο απόλυτος ρέκορντμαν συμμετοχών στην Α' Ιταλίας. Έχοντας αγωνιστεί ο Μπουφόν σε 648 ματς, αφήνοντας οριστικά πίσω τον Πάολο Μαλντίνι που φόρεσε 647 φορές τη φανέλα της Μίλαν στο πρωτάθλημα.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Έχει κατακτήσει Μουντιάλ το 2016, πρωταθλήματα, Κύπελλα και Σούπερ Καπ. Περισσότερες από 100 εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ και συνολικά άνω των 1000 αγώνων. Έχει αναδειχθεί καλύτερος τερματοφύλακας του κόσμου, Παίκτης της χρονιάς στη Ιταλία, μα το βασικότερο πιστός στρατιώτης της Γιουβέντους ακόμα και όταν έπεσε η ομάδα στη δεύτερη κατηγορία λόγω των "Καλτσιόπολις" . Τι και αν είχε πολλές προτάσεις με διπλάσια και τριπλάσια χρήματα, έμεινε εκεί όπου ήταν δοσμένη η καρδιά του. 

Ωστόσο, μετά τον αποκλεισμό της Γιουβέντους από τη Λυών σκέφτηκα ότι ο τίτλος του Τσάμπιονς Λιγκ, θα μείνει ένα παντοτινό απωθημένο. Σίγουρα το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η κορυφαία διοργάνωση σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και η πιο δίκαιη. Πολλοί ποδοσφαιριστές παγκοσμίου φήμης δεν έχουν καταφέρει ποτέ να σηκώσουν το τρόπαιο με τα μεγάλα αφτιά. Άλλοι έχουν πλησιάσει κοντά και δεν τα έχουν καταφέρει. Άλλοι δεν έχουν καταφέρει καν να το αγγίξουν. Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο και ειδικά η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Χωρίς κούπα ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο, ο Ζλάταν, ο Μπάλακ, ο Μπάτζιο, ο Μπέρκαμ, ο Ματέους, ο Καναβάρο και ο Καντονά.

...αλλά είπαμε, είναι από τις αδικίες της -ποδοσφαιρικής- ζωής.