Προστατεύοντας τους κόπους σας

Πληρωνόμαστε καλά άρα οφείλουμε να αποδίδουμε τα μέγιστα κάθε Κυριακή ,  θα πει ο ένας.

Αυτή είναι η δουλειά σας αν δεν μπορείτε μην την κάνετε , θα πει ο άλλος.

Η αλήθεια είναι πως αν καθίσω σαν προσπαθήσω να αντικρούσω αυτά τα επιχειρήματα θα δυσκολευτώ να τα καταφέρω .Ποια είναι η λύση ώστε να ελαχιστοποιούνται τα ολέθρια σφάλματα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο;

Το σημερινό άρθρο έχει να κάνει λοιπόν με το πως προστατεύουμε τον εαυτό μας και την καριέρα μας από τέτοιες αναποδιές.

Έχετε ακούσει σίγουρα την έκφραση ‘ ο καθρέφτης είναι το γήπεδο ‘  και ισχύει αυτό  , στους επίσημους αγώνες εκθέτουμε τους εαυτούς μας στα μάτια των φιλάθλων , των δημοσιογράφων , των διοικούντων και όσων ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και θρέφουν το επάγγελμά μας.

Ένας αθλητής – ποδοσφαιριστής  δουλεύει σκληρά και προετοιμάζεται για τον επόμενο επίσημο αγώνα  , θα πρέπει να έχει το θάρρος και δεν είναι εύκολο να μπορεί να προστατεύει τον εαυτό του όταν θεωρεί πως δεν είναι σε κατάσταση να αποδώσει τα μέγιστα και αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε λόγω μεγάλης κόπωσης είτε λόγω τραυματισμών – ενοχλήσεων είτε λόγω μιας ψυχολογικής – συναισθηματικής κατάστασης. 

Δεν υπάρχουν μαγικά κουμπιά να τα πατάς την Κυριακή και να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος αφοσιωμένος στο παιχνίδι , ότι δώσεις μέσα στην εβδομάδα θα σου επιστραφεί πίσω την Κυριακή.

Αν λοιπόν για διάφορους λόγους δεν προπονηθείς καλά ,  δεν θα αποδόσεις και καλά, είναι κανόνας και αν 1-2 φορές εξαιρεθεί ο κανόνας , θα είναι κάτι πρόσκαιρο..

Θα σας γυρίσω στο μακρινό 2014 όπου έχοντας κάνει μία ονειρική και πολύ επίπονη σεζόν με τον Ατρόμητο , οι διακοπές με βρήκαν αντί να ξεκουράζομαι και να φορτώνω τις μπαταρίες μου , σε θαλάμους και διαδρόμους νοσοκομείων μιας που αγαπημένος μου πατέρας τον Ιούνιο εκείνο διαγνώστηκε με καρκίνο τελικού σταδίου .Οι επόμενοι μήνες ήταν για μένα ένας πραγματικός Γολγοθάς, είχα επωμιστεί ένα φορτίο το οποίο μου ήτανε δυσβάσταχτο. Από τη μία το σώμα μου το οποίο δεν είχε ξεκουραστεί καθόλου  , ήδη είχε αρχίσει να παραπονιέται βγάζοντας πόνους σε διάφορα σημεία και από την άλλη είχα έναν άρρωστο πατέρα του οποίου η φροντίδα μου ανάλωνε πάρα πολλή ενέργεια σωματική και συναισθηματική.

Όλο αυτό ασφαλώς και αντικατοπτρίστηκε στο γήπεδο, η απόδοση μου δεν ήταν η αναμενόμενη. Βδομάδα με βδομάδα ,  μήνα με το μήνα ,  με αποκορύφωμα έναν αγώνα που θα παίζαμε στον ΠΑΟΚ.

Μεσοβδόμαδα είχα ξανά ανέβει Θεσσαλονίκη εκτάκτως να δω τον πατέρα μου στο νοσοκομείο μιας που η κατάσταση του είχε επιδεινωθεί και είχα αποφασίσει μετά τον αγώνα  να τον συνοδεύσω με ιδιωτικό ασθενοφόρο στην Αθήνα όπου διέμενα. Ο σύλλογος ήταν ενήμερος για την περιπέτεια την οποία περνούσα και είχα ερωτηθεί τότε από τον κύριο Σα Πίντο αν είμαι σε κατάσταση να αγωνιστώ στο προσεχές παιχνίδι με τον Παοκ  και δυστυχώς δεν είχα το θάρρος να απαντήσω πως  ‘όχι λύτρωσε με βγάλε με από την εντεκάδα , διότι εγώ δεν έχω τη δύναμη να το κάνω μόνος μου… ‘ 

 Η συνέχεια στις οθόνες σας.. προστάτεψε τους εαυτούς σας και την σκληρή δουλειά που κάνετε.